Warszawa, ja i ty: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów

W maju zeszłego roku postanowiłam zrealizować mój plan z poprzednich lat i zwiedzić Kancelarię Prezesa Rady Ministrów.

Zwiedzanie miało zacząć się o 19., więc w kolejce ustawiłam się parę minut po 18. Mimo wszystko nie udało mi się wejść w pierwszej grupie; moja została wpuszczona około 19.20 (co i tak uważam za sukces). Zanim faktycznie zaczęliśmy zwiedzanie minęło jeszcze paręnaście minut: kontrola bezpieczeństwa (bramki, sprawdzanie zawartości toreb itp.) zajęła nieco czasu.

Oprowadzała nas pracownica Kancelarii, która ze względu na kilkunastoletni staż miała imponującą wiedzę praktyczną i nieco anegdot w zanadrzu.

Zanim przejdę do relacji z mojej wycieczki, parę słów o historii tego miejsca. Zespół budynków KPRM powstał w latach 1900-04 z przeznaczeniem na siedzibę Korpusu Kadetów im. Aleksandra Suworowa, wg. projektu arch.Wiktora Junosza-Piotrowskiego. Po odzyskaniu niepodległości kompleks ciągle był związany z wojskiem: najpierw jako Szkoła Podchorążych Piechoty, a od 1926 jako Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych. W 1939 został w dużym stopniu zniszczony już we wrześniu. Część ocalałych murów służyła jako koszary SS, a w trakcie Powstania Warszawskiego teren był tłem masowych egzekucji.
Po wojnie zespół został odbudowany, ale i przebudowany: dobudowano piętro i przeprojetkowano wejście główne. Przebudową zajął się Stanisław Odyniec-Dobrowolski, a wnętrzami – prof. Jan Andrzej Bogusławski. W dziele odbudowy udzielali się także tacy artyści jak Stanisław Sikora (rzeźba) oraz Henryk Grunwald (metaloplastyka).

W swoim nowym życiu, kompleks budynków dalej służył państwu. Najpierw został przekazany Wojsku Polskiemu, w latach 1946-1952 znajdowała się tu siedziba Rady Państwa, a od 1953 - Urząd Rady Ministrów. (Urząd został przemianowany na Kancelarię Prezesa Rady Ministrów w 1997). W 1995 r zespół budynków uznano za dobro kultury i wpisano do rejestru zabytków.

Zwiedzanie zaczęliśmy w holu głównym. Tam, pod zabezpieczającą szybą pleksi, można zobaczyć zachowane pozostałości po oryginalnym budynku Korpusu Kadetów z początków XX wieku. Schody znajdują się jakby w środku holu, obecne wejście jest bliżej ulicy. To pokazuje, w jaki sposób przearanżowano główne wejście.

Tutaj często odbywają się powitania oficjalnych delegacji zagranicznych, co sugerują otaczające nas flagi.

Powojenne dekoracje ścian i sufitów.

Detale rzeźbiarskie w wykonaniu Stanisława Sikory. Okucia w wykonaniu Henryka Grunwalda.

Z holu udaliśmy na kolejne piętra, by zwiedzać reprezentacyjne przestrzenie.

Jedną z nich jest przeszklony hol, tzw. akwarium z misternym orłem.

Z "akwarium" przechodziło się do gabinetu, w którym zasiadali premierzy do 1993. Obecnie gabinet premiera znajduje się w południowym skrzydle budynku.

Sala im. rotmistrza Witolda Pileckiego, kiedyś nazywa była Salą Obrazową lub Salą Kominkową. Służy przede wszystkim jako miejsce ważnych ceremonii i powitań premiera z gośćmi. Tu także wygłaszane są ważne oświadczenia szefa rządu. Stąd możliwe jest przejście do trzech sal reprezentacyjnych: Okrągłego Stołu, Zegarowej oraz Recepcyjnej, w których odbywają się spotkania premiera z oficjalnymi delegacjami z kraju i zagranicy.

Sale Okrągłego Stołu, Zegarowa i Recepcyjna są połączone amfiladowo.

Spotkania "w wąskim gronie", liczącym od dwunastu do czternastu osób, odbywają się w Sali Okrągłego Stołu. Spotkania premierów "w cztery oczy", czyli w obecności jedynie tłumaczy i ewentualnie ambasadora lub ministra - odbywają się w Sali Zegarowej.

Sala im. Tadeusza Mazowieckiego to jedna z najbardziej okazałych, głównie ze względu na wspaniały modernistyczny świetlik (dawna nazwa tej sali to Sala Świetlikowa .

Imię Tadeusza Mazowieckiego nadano sali w 25. rocznicę powołania rządu z pierwszym niekomunistycznym premierem na czele.

Tutaj przyjmowane są delegacje krajowe i zagraniczne, więc w tym miejscu wysłuchaliśmy mini wykładu o protokole dyplomatycznym, w wykonaniu pracowników Departamentu Spraw Zagranicznych.

Sala im. Anny Walentynowicz to największa sala, zwana kiedyś Salą Kolumnową. Tutaj odbywają się konferencje prasowe i oświadczenia dla mediów.
Zostaliśmy przywitani przez premiera „we własnej osobie” ;)

Każde medium ma tu swoje przypisane miejsce, o.

Kolejna sala to sala im. A Frycza Modrzejewskiego. Przed salą eksponowany jest faksymil O poprawie Rzeczpospolitej Modrzejewskiego (kopia wersji z 1577, która zachowana jest w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej). Moje kaligraficzne serduszko westchnęło ;-)